Vaarbewijzen

Bootje varen

Eind jaren 90 verhuisden wij van een huis naar een boot. De bestemming was een oude spits, onze eerste Eiland. Het ruim deed dienst als atelier, we woonden in de roef. De woonst was klein, maar erg gezellig. Ook al werd het in ons atelier in de winter soms bitter koud en in de zomer wel eens snikheet, het was een universum dat ons veel inspiratie bood.

Zo begonnen we op een dag dan ook te dromen dat we met de boot voor langere tijd zouden gaan varen, wat aanvankelijk niet de bedoeling was. We hadden wel al een tocht door België gemaakt, die ons ten zeerste had aangestaan. Maar we konden ons er niet mee verzoenen met een schip rond te varen dat zoveel brandstof verbruikt. Dit met het oog op onze portemonnee en het milieu.

De oplossing? We zouden vracht meenemen, dan werd het rondreizen meteen een pak meer ecologisch verantwoord. Zo ontstond het plan professionele binnenvaartondernemers te worden. Zand vervoeren naar Frankrijk, en met graan terug. Met onze vracht Europa door, wat een schitterend idee.

Kan men zomaar gaan varen?

Aanvankelijk konden wij met onze spits rondvaren met een Beperkt Stuurbrevet, zolang we als plezierboot werden beschouwd. Daar onze spits zo stond ingeschreven, deden wij dat ook op onze eerste tocht door België. Omdat voor ons alles nieuw was, hadden we een ervaren schipperskoppel mee, dat ons de kneepjes van het vak leerde.

Om op alle waterwegen in België te kunnen varen, met inbegrip van de Beneden-Zeeschelde, hebben we ook een Algemeen Stuurbrevet behaald. Maar om vracht te kunnen varen moesten we tevens over een Vaarbewijs A beschikken, en bovenop de uitgebreide theorie een praktijkopleiding van 4 jaar doen. Dat was een hele opdracht om een droom te kunnen verwezenlijken. Daar onze spits geen boegschroef had diende er naast een deskundig stuurman ook een matroos aan boord te zijn.

Als schipper en matroos behoorden wij met examens te bewijzen voldoende op de hoogte te zijn van de reglementen, onze deskundigheid op vlak van navigatie aan te tonen en vertrouwd te zijn met de regels rond veiligheid en manoeuvres. Zelfs het leggen van knopen en splitsen van touwen behoort tot de materie.

Ondertussen ligt onze binnenvaartbelevenis alweer een hele poos achter ons, en woonden we gedurende meer dan 10 jaar op een luxe motor, de tweede Eiland. We reisden vanaf dan voor ons plezier rond met een boot die half zo groot was, en dat was dubbel zo handig. De tijd staat ook op het water echter niet stil. Sinds 2021 ruilden we de Eiland voor een charmante klipperaak, de Hoop doet Leven. We hebben het geluk daar nog meer dan ooit tevoren een varend en reizend bestaan mee aan te kunnen gaan.